Χρειάστηκε ένας νεκρός «από καρδιακό επεισόδιο» για να γίνει ευρύτερα αντιληπτό αυτό που γιατροί, δημοσιογράφοι και ενεργοί πολίτες προειδοποιούσαν εδώ και χρόνια: ότι η αλόγιστη χρήση χημικών αερίων από την Αστυνομία στις μαζικές εκδηλώσεις μπορεί να επιφέρει ακόμη και το θάνατο.
Σε υψηλότερα επίπεδα η ουσία CS έχει συσχετιστεί με καρδιακή ανεπάρκεια, ζημιά στο συκώτι και θάνατοΤο παραδέχεται, με τον τρόπο της, ακόμη και η ΓΑΔΑ στην προχθεσινή ανακοίνωση που εξέδωσε για το θάνατο του συνδικαλιστή οικοδόμου Δημήτρη Κοτσαρίδη. Αμέσως μετά την περιγραφή των πραγματικών περιστατικών της διακομιδής του, η ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ. σπεύδει ν' αποποιηθεί προληπτικά κάθε ευθύνη, ισχυριζόμενη ότι «από τις πρωινές ώρες τής σήμερα μέχρι την 17.00 ώρα, δεν επιχείρησαν αστυνομικές δυνάμεις επί της οδού Αμαλίας, από τη διασταύρωσή της με την οδό Οθωνος και μέχρι τη διασταύρωσή της με την οδό Ολγας, καθώς και στην περιοχή του Ζαππείου, όπου και δεν έγινε χρήση οποιουδήποτε χημικού ή άλλων μέσων».
Πρόκειται, βέβαια, για μισή αλήθεια που ισοδυναμεί με χοντροκομμένο ψεύδος. Η χρήση χημικών αερίων από την ΕΛ.ΑΣ. εναντίον ενός τμήματος της συγκέντρωσης ξεκίνησε, όπως διαπιστώνουμε από το βιντεοσκοπημένο ζωντανό ρεπορτάζ του «Σκάι», ακριβώς στις 3.16.
Αμέτοχοι διαδηλωτές
Στις 3.30 μ.μ., γεγονός για το οποίο ο γράφων έχει άμεση προσωπική πείρα, τα ΜΑΤ έριξαν μεγάλη ποσότητα χημικών σε λίγα μέτρα απόσταση από τη συμβολή των οδών Οθωνος και Αμαλίας, εναντίον διαδηλωτών που οφθαλμοφανώς δεν μετείχαν στη σύρραξη ΠΑΜΕ-αντιεξουσιαστών.
Το νέφος κάλυψε όλο το χώρο, προκαλώντας τρομερά προβλήματα στους συγκεντρωμένους, μέλη φοιτητικών συλλόγων και συνδικάτων, ακόμη και σ' εκείνους που διέθεταν σχετικά καλές μάσκες προστασίας. Η αλυσίδα της περιφρούρησης του ΠΑΜΕ (που, ας σημειωθεί, δυσκόλευε αρκετά την απομάκρυνσή τους από τον πνιγμένο στα «δακρυγόνα» χώρο) εφαπτόταν στο πλήθος, και τα χημικά, ως γνωστόν, δεν κάνουν διάκριση φρονημάτων ή κομματικής ταυτότητας μεταξύ των παρισταμένων.
Οχι μόνον η μακροχρόνια αλλά και η άμεση επικινδυνότητα αυτών των αερίων έχει πιστοποιηθεί από καιρό. Εκθεση, που είχε συνταχθεί το 2000 για λογαριασμό του Ευρωκοινοβουλίου, προειδοποιεί λ.χ. πως ακόμη και «χαμηλή συγκέντρωση CS [της βασικής ουσίας που περιέχουν τα "δακρυγόνα" της ΕΛ.ΑΣ.] ανεβάζει την πίεση της κυκλοφορίας και υπάρχει ιδιαίτερος κίνδυνος βλάβης στην υγεία οποιουδήποτε είναι άνω των 30 ετών, βρίσκεται σε υπερένταση ή έχει μη εντοπισμένο ανεύρυσμα» και ότι «σε υψηλότερα επίπεδα, το CS έχει συσχετιστεί με καρδιακή ανεπάρκεια, ζημιά στο συκώτι και θάνατο» (βλ. αναλυτικά «Ιός» 1.6.2003).
Η δημοκρατική Ελλάδα απέκτησε έτσι τον πρώτο της νεκρό από τον εμφύλιο χημικό πόλεμο που οι αστυνομίες όλου του («πολιτισμένου» και μη) κόσμου διεξάγουν ενάντια στον κατά τόπους «εσωτερικό εχθρό». Το αμέσως προηγούμενο ήταν τη βραδιά της σφαγής του Πολυτεχνείου (16 Νοεμβρίου 1973), δύο από τους επίσημους νεκρούς της οποίας, ο δικηγόρος Σπύρος Κοντομνάρης κι ο ιδιωτικός υπάλληλος Δημήτριος Παπαϊωάννου, έφεραν ως αιτία θανάτου την εισπνοή υπερβολικής ποσότητας δακρυγόνων CN και CS.
Στο εξωτερικό
Εκτός Ελλάδας, από εισπνοή δακρυγόνου έχει βρει το θάνατο ένας 38χρονος αντιπυρηνικός διαδηλωτής, το Πάσχα του 1986 στο Μπρόκντορφ της Γερμανίας, κι ο 29χρονος μετανάστης Ιμπραήμ Σέι, στη Βρετανία τον Μάρτιο του 1996. Για να μη μιλήσουμε για τα μαζικά θύματα από την αθρόα χρήση «δακρυγόνων» από τον ισραηλινό στρατό για την καταστολή κάθε μαζικής εκδήλωσης του παλαιστινιακού πληθυσμού: μέσα στο πρώτο οκτάμηνο της Ιντιφάντα (1987-88) καταγράφηκαν 63 επώνυμοι νεκροί, ενώ ένα από τα πιο πρόσφατα θύματα από εισπνοή CS ήταν η 36χρονη Τζαουαζέρ Αμπού Ραχμά στο χωριό Μπεϊλίν (31.12.2010). Υπενθυμίζουμε εδώ ότι το Ισραήλ αποτελεί επίσημα βασικό προμηθευτή της ΕΛ.ΑΣ. σε χημικά, τουλάχιστον από τον Ιανουάριο του 2009
