Κυριακή 25 Δεκεμβρίου 2011
Σάββατο 24 Δεκεμβρίου 2011
Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου 2011
Κορίτσι που αγνοείτο από το τσουνάμι εμφανίστηκε 7 χρόνια μετά
Τζακάρτα
Ένα κορίτσι από την Ινδονησία που πιστεύεται ότι παρασύρθηκε από το τσουνάμι της 26ης Δεκεμβρίου του 2004, εμφανίστηκε ξαφνικά στο χωριό της και ενώθηκε ξανά με τους δικούς της επτά χρόνια μετά την καταστροφή...
Όπως αναφέρει η εφημερίδα Telegraph, τα ίχνη του κοριτσιού χάθηκαν σε ηλικία οκτώ ετών, όταν άφησε το χέρι της μητέρας της, στην επαρχία Ατσέχ.
Ένας φίλος του παππού της 15χρονης σήμερα Γουάτι την έφερε στο σπίτι της στην πόλη Μολαμπόχ. Το κορίτσι που δεν θυμόταν τίποτα, παρά μόνο το όνομα Ιμπραΐμ, βρέθηκε να κάθεται σιωπηλή σε ένα καφέ.
Σε αυτούς που τη ρώτησαν, είπε ότι είχε έρθει με λεωφορείο από την περιοχή Μπάντα Ατσέχ και ότι προσπαθούσε να βρει τρόπο να γυρίσει σπίτι της, αλλά δεν ήξερε πώς.
Οι γονείς της Γουάτι την αναγνώρισαν από μία ελιά και ένα μικρό σημάδι στον ώμο της.
Το τι της συνέβη αυτά τα επτά χρόνια που έλειπε δεν είναι ξεκάθαρο.
πηγη tovima.gr
ΦΟΒΕΡΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΑ ΤΑΤΟΥΑΖ
Κάποιοι φαίνεται πως λατρεύουν τα Χριστούγεννα
που αποφάσισαν να κάνουν χριστουγεννιατικα τατουάζ
Γάτος ταξιδεύει καθημερινά μόνος του με το λεωφορείο!
Λονδίνο: Ο 15χρονος Ντότζερ είναι ένας γάτος που λατρεύει τις αστικές συγκοινωνίες, είναι η μασκότ επιβατών και οδηγών στο Ντόρσετ, όπου μένει.
Ο κανελής γάτος που πήρε το όνομά του από έναν χαρακτήρα στον Όλιβερ Τουίστ του Ντίκενς, ταξιδεύει με το λεωφορείο που περνά από το σπίτι του κάθε μέρα, κάνει μία κυκλική διαδρομή και επιστρέφει.
Όπως λέει η βρετανική εφημερίδα Telegraph, συνηθίζει μάλιστα να κάθεται στα γόνατα των επιβατών, ορισμένοι από τους οποίους τον γνωρίζουν και του κρατούν κάποιο δωράκι.
Η ιδιοκτήτριά του Φι Τζινς θεωρεί ότι ο Ντότζερ αγάπησε το λεωφορείο από όταν είχαν μπει μαζί μία φορά και διαπίστωσε πόσο ζεστά ήταν στη λιακάδα. Από τότε το παίρνει κάθε μέρα, πράγμα που εκείνη δεν ήξερε και αναρωτιόταν που χανόταν κάθε μέρα.
«Την περασμένη εβδομάδα η κόρη μου, μου είπε ότι μία φίλη της τον είδε στο λεωφορείο. Δεν το πίστεψα και μπήκα στο αυτοκίνητο για να πάω να τον βρω. Εκείνη την ώρα έφτασε το λεωφορείο, άνοιξε η πόρτα και τον είδα να κατεβαίνει», λέει η κ. Τζινς.
Ο εκπρόσωπος της εταιρείας που έχει τα λεωφορεία ανέφερε ότι δεν τους πειράζει να έχουν τον Ντότζερ στα δρομολόγια, ωστόσο ζήτησαν από τους οδηγούς να μην τον ταΐζουν, για να θυμάται να γυρίζει και στο σπίτι του.
Ο κανελής γάτος που πήρε το όνομά του από έναν χαρακτήρα στον Όλιβερ Τουίστ του Ντίκενς, ταξιδεύει με το λεωφορείο που περνά από το σπίτι του κάθε μέρα, κάνει μία κυκλική διαδρομή και επιστρέφει.
Όπως λέει η βρετανική εφημερίδα Telegraph, συνηθίζει μάλιστα να κάθεται στα γόνατα των επιβατών, ορισμένοι από τους οποίους τον γνωρίζουν και του κρατούν κάποιο δωράκι.
Η ιδιοκτήτριά του Φι Τζινς θεωρεί ότι ο Ντότζερ αγάπησε το λεωφορείο από όταν είχαν μπει μαζί μία φορά και διαπίστωσε πόσο ζεστά ήταν στη λιακάδα. Από τότε το παίρνει κάθε μέρα, πράγμα που εκείνη δεν ήξερε και αναρωτιόταν που χανόταν κάθε μέρα.
«Την περασμένη εβδομάδα η κόρη μου, μου είπε ότι μία φίλη της τον είδε στο λεωφορείο. Δεν το πίστεψα και μπήκα στο αυτοκίνητο για να πάω να τον βρω. Εκείνη την ώρα έφτασε το λεωφορείο, άνοιξε η πόρτα και τον είδα να κατεβαίνει», λέει η κ. Τζινς.
Ο εκπρόσωπος της εταιρείας που έχει τα λεωφορεία ανέφερε ότι δεν τους πειράζει να έχουν τον Ντότζερ στα δρομολόγια, ωστόσο ζήτησαν από τους οδηγούς να μην τον ταΐζουν, για να θυμάται να γυρίζει και στο σπίτι του.
ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΠΑΝΤΟΠΩΛΕΙΟ
Στον Ταύρο θα λειτουργησει από σήμερα το απόγευμα το κοινωνικό παντοπωλείο. Το παντοπωλείο είναι πρωτοβουλία της εκκλησίας Ταύρου και θα καλύπτει τις ανάγκες για τρόφιμα 200 περίπου άπορων οικογενειων το μήνα.
Το κοινωνικό παντοπωλείο θα παρέχει δωρεάν είδη παντοπωλείου, απορρυπαντικά, κατεψυγμένα προϊόντα, ρούχα, είδη οικιακού εξοπλισμού, παιχνίδια κ.λπ. σε οικογένειες που αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα
ΧΙΟΝΑΝΘΡΩΠΟΣ ΓΙΓΑΝΤΑΣ
O μεγαλύτερος χιονάνθρωπος που έγινε ποτέ, ήταν γνωστός με το όνομα «Angus, ο βασιλιάς του βουνού»
προς τιμή του τότε κυβερνήτη της πόλης του Maine, Angus King. Το ύψος του ξεπερνούσε τα 35 μέτρα και για να δημιουργηθεί χρειάστηκαν περίπου 5 τόνοι χιόνι.
προς τιμή του τότε κυβερνήτη της πόλης του Maine, Angus King. Το ύψος του ξεπερνούσε τα 35 μέτρα και για να δημιουργηθεί χρειάστηκαν περίπου 5 τόνοι χιόνι.
Ο Angus «γεννήθηκε» το 1999 στην πόλη του Μπέθελ του Maine και ήταν τόσο μεγάλος που έπρεπε να χρησιμοποιηθούν 2 στεφάνια από περίπου 1,5 μέτρο το καθένα σε μέγεθος μόνο για τα μάτια του.
Για τη μύτη του χρειάστηκαν 2 μέτρα σύρμα ενώ το στόμα του και τα κουμπιά του ήταν φτιαγμένα από ελαστικά αυτοκινήτου.
Τα χέρια του; Δύο δέντρα, ένα για κάθε χέρι, το καθένα περίπου 3 μέτρα ψηλό.
Ο κατά τα άλλα γλυκούλης Angus φορούσε το γνωστό κόκκινο καπέλο και φυσικά κασκόλ. Μόνο που το καπέλο του, φτιαγμένο από μαλλί, έφτανε τα 6 μέτρα ενώ το κασκόλ του ήταν λίγο μεγαλύτερο.. μόλις 36 μέτρα!
Δυστυχώς ο Angus αποχαιρέτησε τον μάταιο αυτό κόσμο πολύ νωρίς. Οι μαρτυρίες αναφέρουν ότι το τελευταίο μέλος του σώματος του έλιωσε στις 10 Ιουνίου του ίδιου έτους.
ntaksi.blogspot.com
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΑ ΕΘΙΜΑ ΑΠΟ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Τα Χριστούγεννα γιορτάζονται με δεκάδες έθιμα και παραδόσεις σε ολόκληρη τη χώρα...
Συγκεντρώσαμε μερικά από αυτά και σας τα παρουσιάζουμε.
Κεντρική Ελλάδα: Το τάισμα της βρύσης
Στην Κεντρική Ελλάδα τα μεσάνυχτα της παραμονής των Χριστουγέννων γίνεται το "τάισμα" της βρύσης. Περίπου τα χαράματα οι κοπέλες πηγαίνουν στην πιο κοντινή βρύση και παίρνουν το αμίλητο νερό, αφού αφήσουν εκεί βούτυρο, τυρί ή ψημένο σιτάρι ή κλαδί ελιάς.
Γρεβενά: Τα δαιμονικά
Στα Γρεβενά ανάβουν ένα μεγάλο κούτσουρο σε μια γωνιά από την παραμονή των Χριστουγέννων και η φωτιά καίει συνέχεια μέχρι τα Φώτα για να προστατεύει την οικογένεια από τα δαιμονικά.
Κρήτη: Η ζύμη
Σε χωριά της επαρχίας Αμαρίου, τη νύχτα της παραμονής των Χριστουγέννων βάζουν λίγη κοινή ζύμη σ’ ένα πιάτο και κάποια στιγμή, ενώ βεγγερίζουν (ξενυχτούσαν συζητώντας) περιμένοντας, η ζύμη ανέβαινε και γινόταν προζύμι. Τότε, κατά την πίστη των ανθρώπων, ήταν η ώρα που γεννάται ο Χριστός.
Ηπειρος: Το «αναμμένο πουρνάρι»
Στην Ήπειρο έχουν μια ωραία συνήθεια. Όταν γεννήθηκε ο Χριστός και πήγαν, λέει, οι βοσκοί να προσκυνήσουν, ήτανε νύχτα σκοτεινή. Βρήκαν κάπου ένα ξερό πουρνάρι κι έκοψαν τα κλαδιά του. Πήρε ο καθένας από ένα κλαδί στο χέρι, του έβαλε φωτιά και γέμισε το σκοτεινό βουνό χαρούμενες φωτιές και τριξίματα και κρότους. Από τότε, στα χωριά της Άρτας και των Ιωαννίνων, όποιος πάει στο σπίτι του γείτονα για να πει χρόνια πολλά, κρατάει ένα δεντρικό που καίει τρίζοντας.
Μακεδονία: Το Χριστόξυλο
Στα χωριά της Μακεδονίας, ο νοικοκύρης ψάχνει στα χωράφια τις παραμονές των γιορτών και διαλέγει το πιο όμορφο, γερό και χοντρό ξύλο από πεύκο ή ελιά και το πάει σπίτι του με σκοπό να καίει συνέχεια στο τζάκι από τα Χριστούγεννα μέχρι και τα Φώτα. Ο λαός πιστεύει ότι καθώς καίγεται το Χριστόξυλο, ζεσταίνεται ο Χριστός στην κρύα σπηλιά της Βηθλεέμ.
«Πάντρεμα της φωτιάς»
Την παραμονή των Χριστουγέννων σε πολλά μέρη της Ελλάδας "παντρεύουν", τη φωτιά. Παίρνουν δηλαδή ένα ξύλο με θηλυκό όνομα, π.χ. κερασιά και ένα με αρσενικό όνομα, συνήθως από αγκαθωτά δέντρα. Τα αγκαθωτά δέντρα, κατά τη λαϊκή αντίληψη, απομακρύνουν τα δαιμονικά όντα, όπως τους καλικάντζαρους.
Θεσσαλία: «Η γουρουνοχαρά»
Ένα από τα σημαντικότερα χριστουγεννιάτικα έθιμα της Θεσσαλίας είναι το σφάξιμο του γουρουνιού. Η προετοιμασία για το σφάξιμο του γουρουνιού γίνεται με εξαιρετική φροντίδα, ενώ ακολουθεί γλέντι μέχρι τα ξημερώματα, για να επαναληφθεί η ίδια διαδικασία την επόμενη και τη μεθεπόμενη μέρα. Τρεις-τέσσερις συγγενικές οικογένειες καθόριζαν με τη σειρά ποια ημέρα θα έσφαζε το γουρούνι της.
Δράμα: «Οι Μωμόγεροι»
Στα χωριά Πλατανιά και Σιταγροί του Νομού Δράμας συναντάμε το έθιμο των Μωμόγερων, το οποίο προέρχεται από του Πόντιους πρόσφυγες. Η ονομασία του εθίμου έχει τις ρίζες της στις λέξεις μίμος ή μώμος και γέρος και συνδέεται με τις μιμητικές κινήσεις των πρωταγωνιστών. Αυτοί, φορώντας τομάρια άγριων ζώων ή ντυμένοι με στολές ανθρώπων οπλισμένων με σπαθιά, έχουν τη μορφή γεροντικών προσώπων. Οι Μωμόγεροι, εμφανίζονται καθ’ όλη τη διάρκεια του δωδεκαημέρου των εορτών, και προσδοκώντας τύχη για τη νέα χρονιά, γυρίζουν σε παρέες στους δρόμους των χωριών και τραγουδούν ευχετικούς στίχους. Όταν δύο παρέες συναντηθούν, κάνουν ψευτοπόλεμο μεταξύ τους, ώσπου η μία ομάδα να νικήσει και η άλλη να δηλώσει υποταγή.
Παραλλαγές του ίδιου εθίμου, συναντώνται σε χωριά της Κοζάνης και της Καστοριάς, με την ονομασία Ραγκουτσάρια.
Επτάνησα: «Οι κολόνιες»
Το βράδυ της παραμονής της Πρωτοχρονιάς, οι κάτοικοι γεμάτοι χαρά για τον ερχομό του νέου χρόνου, κατεβαίνουν στους δρόμους κρατώντας μπουκάλια με κολόνιες και ραίνουν ο ένας τον άλλον τραγουδώντας: "Ήρθαμε με ρόδα και με ανθούς να σας ειπούμε χρόνους πολλούς". Η τελευταία ευχή του χρόνου που ανταλλάσσουν είναι: "Καλή Αποκοπή", δηλαδή με το καλό να αποχωριστούμε τον παλιό χρόνο.
http://foititouraeimaireeee.blogspot.com
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)